"Maar Arnt, ik mag toch verwachten dat mijn leidinggevende doet wat hij/ zij zegt?"
Natuurlijk mag jij dat. Misschien heb je ook nog eens hartstikke gelijk. Het is alleen geen helpende gedachte. Want jouw gedachte over 'wat hoort' doet niets af aan het feit dat in de praktijk jouw leidinggevende nog steeds niet doet wat hij/ zij zegt. Anders gezegd, jouw gedachte alleen verandert helemaal niets. Wat overblijft, is jouw frustratie en bijkomend energieverlies.
"Als de directie nou eens meer vertrouwen uitstraalt dan kan ik eindelijk echt aan de slag met die zaken die er toe doen in mijn team."
'Ze' moeten dus eerst in beweging komen? Wat doe jij dan in de tussentijd? Bezig zijn met onbenulligheden?
Ik volg je wel hoor: het is heel fijn wanneer je kunt werken binnen een context van vertrouwen en ja, misschien mag je dat tegenwoordig ook wel verwachten van een directieteam. Maar ook hier is jouw gedachte alleen niet helpend. Want jouw gedachte van 'voorwaardelijk handelen' oftewel 'als zij eerst.....dan ik...' doet niets af aan het feit dat in de praktijk het directieteam nog steeds geen vertrouwen uitstraalt.
Uit een enquête die ik onlangs onder professionals binnen de (semi) overheid gehouden heb, bleken te weinig tijd, te hoge werkdruk, geen aandacht kunnen schenken aan en te veel ballen in de lucht moeten houden, de grootste frustraties te zijn.
Opvallend echter was dat maar liefst 67% van hen de oplossing zocht in 'de ander'. 'Zij' moeten meer tijd geven (kan dat überhaupt?!), zij moeten meer structuur bieden, zij moeten doen wat ze zeggen, zij moeten meer vertrouwen geven, zij...
Begrijp me niet verkeerd, ik (her)ken de context. Ik weet hoe dynamisch, zelfs chaotisch, werken in een bestuurlijke omgeving kan zijn. Het lijkt wel alsof je nooit toekomt aan die zaken die jij je had voorgenomen. Alsof je constant achter de feiten aan loopt. En ja, dat kan ontzettend frustrerend zijn.
De vraag is echter: helpt het? Helpt het jou of jouw team wanneer je de oplossing voor de situatie buiten jezelf zoekt? Nee, is mijn stellige overtuiging. In ieder geval niet als het bij de gedachte alleen blijft. Er ontstaat dan immers geen enkele beweging zoals je in de bovenstaande voorbeelden hebt kunnen lezen.
Wat dan wel?
Mijns inziens gaat het om het samenspel tussen de situatie (bijvoorbeeld: mijn leidinggevende doet niet wat hij/ zij zegt), jouw waarden & normen ten aanzien van die situatie, in dit geval 'afspraak is afspraak', jouw (belemmerende) gedachten & aannames daarbij en de vraag of de situatie jou op enige wijze belemmert in wat jij wilt bereiken.
Kortom, er is naar mijn mening een onlosmakelijk verband tussen jouw zelfbewustzijn en de mate waarin jij invloed hebt of kunt krijgen op de voor jou relevante situatie. Dat vraagt van jou een andere insteek: niet wat moeten 'zij' eerst doen, maar wat ga JIJ NU doen?
"Ja maar, dat is toch niet mijn taak?"
Van wie dan wel? Als een situatie jou belemmert, wie moet er dan in actie komen? 'Zij'? Dat station zijn we nu al wel gepasseerd toch? ;-)
Op basis van mijn jarenlange ervaring als leidinggevende en de vele gesprekken die ik met professionals binnen de (semi) overheid gevoerd heb, ben ik gekomen tot een leidraad die jou (en jouw teamgenoten) kan helpen op weg naar meer positieve invloed op het werk. Zo beschouw ik het ook: je gaat op weg, op ontdekkingsreis als het ware. En of je nu graag alleen reist of liever in gezelschap: ik gun jou een geweldig mooie reis op weg naar meer positieve invloed op jouw werk!
Ken jij iemand (of een team) die mogelijk geïnteresseerd is in dit artikel en/ of onderstaande one page? Deel dan gerust deze bijdrage.
Hier kan je de one page van mijn NU JIJ methode downloaden:
Reactie schrijven