Zelf-bewust-zijn

Vanochtend werd ik wakker met een beklemmend gevoel: "Wat nu als het niet lukt?" En vol-automatisch volgden daarop gedachten als: "Ik ben wel verantwoordelijk voor het gezin. Hoe moet het nu verder als ik niet voldoende inkomen vergaar? Waarom zouden mensen met mij in gesprek gaan als ze kunnen kiezen? Hoe kom ik aan mijn volgende klant?"

Therapeuten, coaches, psychologen, vrienden, vriendinnen, leidinggevenden, collega's; allemaal mensen waarmee we in gesprek gaan om het inzicht in ons zelf te vergroten. Soms om bevestiging te zoeken ("Zie je wel..."), soms om die zaken te herontdekken die we - zij het diep weggestopt - eigenlijk al wisten, soms om net dat duwtje in de rug te krijgen die ons in beweging brengt en soms omdat het gewoonweg fijn is om gevoel en gedachten te delen met iemand anders.

Die ander dichten we vaak kwaliteiten en eigenschappen toe die we in mindere mate bij onszelf bespeuren. Dat is - naast dat we iemand kennen, aardig vinden en vertrouwen - immers de reden waarom we die ander opzoeken om ons verhaal te doen. Anders gezegd: we kiezen vaak voor de - in onze ogen - expert die we kennen, aardig vinden en vertrouwen. En dat is natuurlijk helemaal geen gek uitgangspunt.

Wat we echter vaak vergeten, is dat al die experts slechts expert zijn in 1, 2, hooguit 3 onderwerpen. Dat geldt in ieder geval voor mij. Ik mag dan goed zijn in het begeleiden van professionals binnen de (semi) overheid bij het vergroten van hun positieve invloed; als ondernemer kom ik nog maar nét kijken. Lees anders nog maar 'es de eerste alinea: vanochtend maakte het me onzeker, angstig en rusteloos.

Maar wacht 'es even: zijn dit niet soortgelijke gedachten waarvan ik beweer dat ik anderen kan helpen bij het doorbreken er van? Belemmerende gedachten, aannames....in ieder geval gedachten die er weliswaar zijn, maar die mij niet helpen bij het in beweging komen. Sterker nog, als ik me teveel vereenzelvig met die gedachten, werken ze verlammend.

Mijn zelfbewustzijn is mijn redding vandaag: het verkregen inzicht zorgt voor verlichting en ik durf mezelf nu de vraag te stellen: "wat nu als het wél lukt?" En ook nu volgen vol-automatisch de volgende gedachten: "Hoe ziet mijn leven er uit als ik als ondernemer wél voldoende inkomen vergaar? Mensen willen met mij in gesprek, omdat ze geloven in hetgeen ik doe en ze mij vertrouwen. De telefoon gaat al weer en de volgende klant dient zich aan."

Het waardevolle voor mij aan deze ervaring is, is dat de ene gedachtegang niet meer 'waar' is dan de ander; ze zijn immers in beginsel beide realistisch. Het grote onderscheid zit 'em echter in het effect: waar de eerste gedachtegang verlammend werkt, zorgt de tweede voor beweging. En pas door zelf te bewegen, verandert er in potentie voor mij iets wezenlijks.

Ik doe dus niet langer mijn best. Ik doe wat nódig is om mijn positieve invloed blijvend te vergroten: voor mijzelf, voor de anderen om mij heen en voor de organisaties waar (voor) ik werk. En jij?